حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ محمد امیری سوادکوهی در جدیدترین فعالیت های تاریخی خود یکی از مهم‌ترین اسناد انقلاب را که عبارت است از « نامه تاریخی آیت‌الله مشکینی به آیت‌الله نظری خادم‌الشریعه در دوران تبعید» را منتشر کرد.

به گزارش شلمچه نیوز، این نویسنده جوان که در گذشته بیانیه‌ی چهاده ماده‌ای که علمای مازندران بر علیه طاغوت نگاشتند را برای اوّلین بار پس از انقلاب در کتاب “ایازی از ملکوت” از تألیفات خود به ثبت رسانیده بود، در مصاحبه‌ای با خبرنگار ما در شهر مقدس قم،  به تشریح  سند مهم و جدید دیگری پرداخت و افزود:  این سند مهم، متن نامه‌ی تاریخی رئیس فقید مجلس خبرگان رهبری آیت‌الله مشکینی قدس سره به آیت‌الله نظری خادم الشریعه مدظله العالی در دوران خفقان پهلوی می باشد که توسط فرزند برومند ایشان، عالم وارسته و  دانشمند معزز، آیت الله حاج شیخ شرف الدین نظری خام‌الشریعه دام‌عزه، در اختیار اینجانب قرار گرفته و  ما آن‌را ضمن  ثبت در کتب و منابع تاریخی، در اختیار اصحاب رسانه قرار دادیم تا جامعه‌ی ما بیش از پیش قدردان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بوده و بدانند که این انقلاب به راحتی بدست نیامده و سختی‌ها و مجاهدت های اعاظم و  از خودگذشتگی‌های فقه‌های شیعه را در‌بر داشته است.

این سند تاریخی مهم که از گنجینه‌های مهم انقلاب به‌شمار می رود برای اوّلین بار از این سایت منتشر و تقدیم حضور می گردد که شرح و تأیید این سند تاریخی بدین شرح می باشد:

بسم الله الرحمن الرحیم

این سند متن نامه‌ی مهم و تاریخی فقیه مجاهد، مرحوم آیت الله مشکینی طاب ثراه به عالم مبارز حضرت آیت‌الله نظری خادم‌الشریعه مدظله‌العالی می باشد.

این نامه که در بر دارنده‌ی مطالب و نکات جالب مبارزاتی، انقلابی، اخلاقی و عاطفی فراوانی است، حدود چهل و دو سال قبل در تاریخ ۲۱/۱/۹۶ قمری برابر با ۳/۱۱/۱۳۵۴ شمسی از تبعیدگاه کاشمر به حضرت آیت الله نظری نگاشته شده و بیانگر ارتباط عمیق روحی و صمیمی فیما بین این دو عالم انقلابی و دو شخصیت تأثیرگذار در آن دوران خفقان ستمشاهی است.

اینک در آستانه فرا رسیدن سی و نهمین سال پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران، برای اوّلین بار در اختیار اصحاب رسانه قرار می گیرد.

شرف الدین نظری

۲۹/۱۰/۱۳۹۶

نامه تاریخی آیت الله مشکینی به آیت الله نظری خادم الشریعه در دوران تبعید

بسمه تعالی

السلام علی الاخ الکریم، اب البرکات و لطیف الحرکات ، مولای النظری دام عزه السامی.

و بعد امید آنکه زیر نظر ولی اللهی ارواحنافداه پیوسته در تشخیص وظایف که از صعاب امور است و  در انجام آن موفق و مجد و کوشا باشید همزمان با مرور  عصر و زمان ترقی روحی و تکامل معنوی و پیشرفت نمایید.

حوادث ناگوار و وقایع غیر مترقبه نه فقط روح شریف را افسرده و راکد  نکند، بلکه در بیداری و تنبه و فعالیت قیام و اقدام و یقظه و بیدار ساختن محرک و مؤثر باشد.

آن شوید که باید شد و آن باشید که باید بود ، نوری شوید که محیط ظلمانی روشن کنید، روحی کالبدهای روان ملت را زنده نمایید، ناری  که خرمن آمال مفسدان طعمه ی حریق دارید، شمعی که با تحمل سوز پروانه های عاشقان حقیقت گرد خود دارید ، سیلی که براه افتد و روان شود و  بغرد و با منویات شیاطین مرئی آن کند که باید کرد. مگر نه این است که پیوسته حق و حقیقت در اقلیت بودند کمّاً و در اکثریت کیفاً ، مگر آن یک فرد با رفیق خود با یک عصا به یک کشور حمله نکرد که مرکز قدرت و زور را زنده در آب و منبع ثروت و زر را زنده در خاک و محرابی با قیافه ی معنوی را باطن ظاهر ساخت و مرکب مطیعش را که مجسمه ی اطاعت در میان حیوانات است بر علیه او بشورانید تا چه رسد به افراد دیگر محیطش.

بسی مقتضی است که بکوشید حاقّ اسلام و اسلام ناب را درست از میان صدها خلیط و ممزوج در آورید و به هر وسیله ممکن آن را در اختیار نسل نو و دلهای محیط خود که بیچارگان و ایتام اسلامنند و تشنگان حقیقت و واقعیت قرار دهید، آنچنان که قیافه ی زیبا و چهره ی واقعی دین را که هر دیده ی دل پذیرا خواهد بود روشن دارید.

آری! علی علیه السلام فرمود: (فَإِنَّ هَذَا الدِّینَ قَدْ کَانَ أَسِیراً فِی أَیْدِی الأَشْرَارِ یُعْمَلُ فِیهِ بِالْهَوَى وَ تُطْلَبُ بِهِ الدُّنْیَا).[۱]

(نهج در ضمن فرمان مبارک[۲]) . بالجمله سخن به درازا گفتم و مصدع خواطر شدم لکن این منم که به جرم بی جرمی در کناره ی کویر لوت و کرانه صحرای بی آبم ، چه آنکه علف بی نفع را پیوسته در صحنه ی کویر بینی ، خواستم با چند جمله تجدید خاطره ای از گذشته کنم و معروض دارم که ایام خمود گذشتگان را نتیجه جز ذلت ما نبود ، پس آن به که وسیله ی ذلت دیگران نشویم، (فَوَاللَّهِ مَا غُزِیَ قَوْمٌ قَطُّ فِی عُقْرِ دَارِهِمْ‏ إِلَّا ذَلُّوا).[۳]

همت برآن گمارید، گرچه شرایط بسی نا مساعد است، دلها با حقائق آشنا سازید و آشنایان نزدیک تر نمایید.

وسیله ی توفیقم جناب آقای مصطفوی[۴] شد دامت برکاته السامیه که عرض ادب کنم بدان طمع که آنگاه روح شریف در مظان استجابت بسوی محبوب بالا رود و اشک از چشمه ی رحمت فرو ریزد،  قطراتی بر صحرای دور افتادگان بنفع علف بی نفع و خیری نازل شود تا  احیای اموات فرمایید.

تسلیمات خالصه که  خالص تر از روح و پاکتر از فرشته و سریع تر از نور و وسیع تر از اقیانوس و قلب مؤمن است به حضورتان تقدیم می دارم و به همه رفقا و دوستانم و گل های بوستانم عرض ارادت می کنم.

امید است توفیق انجام خیرات دریابید. و السلام منی علیکم سلام موالی.

قربان شما  ـ  تبعیدی بی گناه

علی مشکینی ۲۱/۱/۹۶

______ ________________________

پی نوشت:
[۱] . نهج‌البلاغه، نامه ۵۳ (همانا این دین در دست بدکاران اسیر گشته بود که با نام دین به هواپرستی پرداخته و دنیای خود را به دست می‌آوردند.)

[۲] . فرمان امیرالمؤمنین علیه السلام در عهدنامه اش به مالک اشتر

[۳] . نهج البلاغه خطبه ۲۷،(به خدا سوگند، هر ملّتى که درون خانه خود مورد هجوم قرار گیرد، ذلیل خواهد شد)

[۴] . فخرالخطبا مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ مصطفی مصطفوی سوادکوهی از علما و خطبای شهیر ایران به شمار می‌رفتند که قریب به نیم قرن در راه خدمت و انجام وظیفه به اساس رفیع شرع و ساحت قدسی دین وآیین موفق بودند. وی در سفر تاریخی و پرمخاطره عالم مجاهد آیت الله نظری خادم الشریعه به پاریس به منظور دیدار با امام راحل وارائه پیام حمایت و همبستگی مردم بیدار و دین‌دار سوادکوه، معظم له را همراهی نمودند که این سفر بخاطر بسته شدن فرودگاهای کشور توسط بختیار حدود ۱۲ روز به طول انجامید. مرحوم حاج آقای مصطفوی در فعالیت‌های انقلابی نیز حضوری فعال و چشمگیر داشتند که نامشان در بیانیه‌ها و اعلامیه‌های مهم آن زمان نیز به چشم می‌خورد.