حجت الاسلام والمسلمین امیری سوادکوهی در یادداشتی از مقام علمی و عملی آیت الله العظمی علامه حاج شیخ ابراهیم انصاری خوئینی از علمای مقیم لبنان تجلیل و ارتحال آن فقیه پارسا را تسلیت گفت. متن این یادداشت بدین شرح می باشد.

ماه مبارک رمضان بود خبر تلخ فقدان یکی از زعمای شیعه، قلب خسته ی ما را شکسته و ماه رمضان تلخی را بر روح و جانمان رقم زد.

خبری از جنس وداع با یک عالم عامل…، یک فقیه وارسته، یک اسلام شناس متفکر، یک علامه ی دقیق و یک دانشمند و نویسنده ی متتبع و عمیق!.

خبر ارتحالش بهت برانگیز و غریب بود…، سالک راه ولائی که از خوئین به قم و نجف اشرف پرواز کرد و در غبار آخرالزمانی، لبنان را در پناه علم و فقاهتش مزین نمود.

خبر ارتحالش در باور نمی گنجد… تا آنجا که نه نای رفتن در تشییعش بود و نه تاب ماندن در کوی فراقش!.

او در روزگار تلخ غیبت، رائحه ی امیدی برای دلدادگان عصر ظهور بود که حتی در دیار غربت نیز، ایتام آل محمد علیهم السلام را پناه و تکیه گاه بشمار می رفت.

تمام وجودش مملوّ از عشق مولایش صديق اکبر و فاروق اعظم امیرالمؤمنین ارواحنافداه بوده و در اقیانوس بیکران محبتش، برائت موج می زد.

فارغ از دنیا در گوشه ای تکیه بر اخلاصش می زد و قرآن، خصوصاً سوره ی الرحمان را از نگاه مولایش امیرالمؤمنین علیه السلام ، نگاه و تفسیر می کرد.

غبار تاریک روزگار نگذاشت چشمان بی نورمان به وضوح خورشید وجودی اش را ببیند و انیس حضری اش باشد… ولی بیان و بنانش در اعماق وجود حاضر و خوشا به حالش پس از عمری نوکری، روح پاکش در پناه مولایش امیرالمؤمنین ارواحنافداه آرمیده است.

او کسی نبود جز ملجاء و مرجعی نیکو خصال، گنجینه ای از دیار خوئین، دانشمند کتوم و مظلوم، فقیه اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، آیت الله العظمی آقای حاج شیخ ابراهیم انصاری خوئینی (زنجانی) اعلی الله مقامه الشریف.

صفای باطن و طنین آرام بخشش از یاد نخواهد رفت، گنجینه تألیفی اش میراث ماندگاری برای شیعه ی آل محمد علیهم السلام خواهد بود.

فقدانش را به مولایش امام زمان ارواحنافداه تسلیت عرض می نمایم و تسلی قلب داغدارش را از خدای متعال خواستارم… و حقیقتاً چه سربازی را از دست داد که عمر خود را وقف درب سوخته ای کرد که پس از هزار و اندی سال هنوز طنین ولدي مهدی اش زمین و زمان را می لرزاند.

… تنها به رجعتی دلخوشیم که ما را به نوکری آن روزها وعده داده بود.

این دلنوشته مختصر عرض ارادتی در تکریم خورشید فقاهت، علم و درایت از دیار خوئین است که شاید ذره ای، حقی از الطاف آفتاب نهانش ادا شود و قلب سوگوارمان را تسلی بخشد. تجلیل از مقام والایش، تجلیل از مقام شامخ ولایت و برائت است که عمر مبارکش وقف در این دو بال پرواز گذشت.

روحش شاد… یاد و راهش جاویدان.

خدا رحمتش کند در ظل عنایات امیرمؤمنان… بحق گنجینه ی بی بدیلش الصنمان فی سورة الرحمان.

امیری سوادکوهی _قم المقدسه
بمناسبت اربعین آن فقیه پارسا