حسین بن علی علیه السلام به ادیان الهی هویت بخشیده است

    در پی اهانت های اخیری که به ساحت مقدس سید و سالار شهیدان، حضرت أبا عبدالله الحسین علیه السلام شده است، حجت الاسلام امیری سوادکوهی،در مقاله ای ضمن تبیین شخصیت والای امام حسین علیه السلام ، به شبهه های برخی روشنفکرنمایان پاسخ داد.متن این مقاله بدین شرح می باشد:
    بسم الله الرحمن الرحیم
    قال الله تبارک و تعالی فی محکم کتابه الکریم و مبرم خطابه العظیم : اعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم (إِنَّ الَّذِینَ یکْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللّهُ مِنَ الْکِتَابِ وَیشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِیلاً أُولئِکَ مَا یأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلاَ یکَلِّمُهُمُ اللّهُ یوْمَ الْقِیامَهِ وَلاَ یزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ)۱
    چندی پیش سخنان بی ریشه و اساس، متکّی بر جهل و ناشی از عدم شناخت برخی روشنفکر نمایان نسبت به شخصیت با عظمت سوّمین پیشوای مسلمانان جهان، حضرت سیدالشهدا امام حسین علیه السلام، تأسف همگان را برانگیخت که مع الأسف، برخی افراد کم اطلاع و مدعی! آشکارا بر شعائر مقدس سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام تاختند و با سخره گرفتن گریه ی بر قتیل العبرات و خرده گرفتن تعظیم و تکریم قبور اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و بی ثمر خواندن جلسات و اجتماعات با شکوه عزاداران حسینی در محرم و صفر و اسراف دانستن اطعام دهی با برکت عاشورایی، روی خود را در محضر تاریخ سیاه نمودند، اگر چه شاید بنا به دلایلی از موضع صریحِ خود عقب نشینی و آنرا توجیه نمودند! ولی صاحبان چنین تفکری باید بدانند که خورشید درخشش خود را دارد و تاریکی و ظلمت با انکار عظمت خورشید و ثمرات آن، تنها روسیاهی از خود بر جای می گذارد و هیچ گاه ابرهای قیره گون نخواهند توانست حقیقت خورشید را با ابراز وجودشان انکار کنند.
    خورشید درخشان حسین بن علی علیهما السلام که تمامی موجودات عالم، بواسطه او ارتزاق می کنند و برای رسیدن به کمالات الهی، به ریسمان محکم ولایتش چنگ می زنند، نور هدایتش سبب نجات میلیون ها انسان گنهکار و سرگردان بسوی کمالات و معنویات گشته و وجود نازنینش به ادیان الهی هویت و اصالت بخشیده است، چرا که اگر خون پاکش نبود ، پیروان ادیان توحیدی، تابوت آیین خود اعم از اسلام و مسیحیت و یهودیت را به قبرستان فراموشی تشییع و به خاک می سپردند. از اینرو پیروان ادیان و مذاهب همواره امام حسین علیه السلام را تقدیس نموده و در عزای مصیبت او داغدار و ملتهبند. چرا که آنها پایداری دین خود را مدیون آن وارث با عظمت آدم و نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و خاتم پیامبران علیهم السلام می دانند و مجالس مربوط به سیدالشهدا علیه السلام نیز مصداق بارز تکریم شأن و عظمت خدای متعال و تعظیم شعائرالله و مقام و مرتبت یک صد و بیست و چهار هزار پیغمبر الهی است.
    عزاخانه های سرور آزادگان جهان، دانشگاه با عظمت توحید و مدرسه بزرگ نجابت و انسانیت است که شاگردان برجسته ی بسیاری را در مکتب ثاراللهی خویش تقدیم جوامع مسلمان و غیر مسلمان کرده و تا به امروز، برکاتش در میان امت اسلام و سایر ادیان و حتی در بلاد کفر پا بر جا است.
    عده ای بیسواد با تمسخر نمودن اعتقادات بیش از یک میلیارد عاشق و شیفته حسینی، اعم از شیعه و سنی و مسیحی و زرتشتی و…، قلب آنان را جریحه دار و خواسته یا ناخواسته خود را در مقابل سیدالشهدا علیه السلام و در سیاهی لشکر عمر بن سعد قرار دادند و یقیناً تاریخ درباره این هتک حرمتهای آشکار قضاوت خواهد کرد.
    آنان موضوعی را به تمسخر گرفتند و آنرا بی ثمر دانستند که کمترین ثمره اش آسایش و امنیتی است که برخی را به جنون ناشکری کشانیده، که حال وقیحانه به منشاء آرامش مملکت اسلامی که توسلات و عزاداری ها و سینه زنی های محرم و صفر و روضه های هفتگی و خانگی است می تازند و حرمت شکنی می کنند.
    آنان روزهایی را به استهزاء گرفته اند که ایام حزن و ماتم شهادت مظلومانه خامس اصحاب کساء و سوّمین وصی وخلیفه رسول خدا صلی الله علیه و آله، حضرت سیدالشهدا امام حسین علیه السلام است. ایام غمباری که عرشیان و فرشیان سیه پوش و عزادار جگرگوشه رسول خاتم، سید و سرور جوانان اهل بهشت، دردانه عالم وجود می باشند. همان امام همامی که انسانیت وامدارخون سرخ ایشان است.به این دلیل، تمامی پیروان ادیان، به پاس ایثار و از خودگذشتگی آن امام همام ،ضمن بزرگداشت و ارج نهادن به مقام شامخ حسینی با حضور وحدت بخش خود در جلسات عزای جگر گوشه رسول خاتم، بی نظیرترین همایش سالانه دینی را در محافل عزا و بزرگترین تجمع بشری را در کربلای معلی رقم می زنند و به گونه ای آرزوی دیرینه رسول خدا صلی الله علیه و آله را در چنگ زدن به ریسمان محکم الهی و اتحاد و انسجام اسلامی محقق می سازند. معلوم باشد که زیر سؤال بردن تجمعات عظیم عزاداری و ثمرات آن، نوعی زیرسؤال بردنِ وحدت و انسجام اسلامی است که کمرنگ شدنش، صدمات مهلکی را بر امت مسلمان متحمل خواهد کرد.
    متأسفانه آنان از روی عدم آگاهی! گریه و اقامه عزای امام حسین علیه السلام را بی ثمر دانستند، در حالی که گریه بر سید الشهدا علیه السلام و تشکیل مجالس عزای حسینی نه تنها اساس مکتب و هویت حقیقی انسانها را حفظ می کند، بلکه سبب می گردد انسان ها با حضور در این مجالس از والاترین تربیت اسلامی برخوردار شده و در جهت حسینی شدن رشد و پرورش یابند.
    سوزى که از دل سوخته و آتش گرفته ی عاشقان جگر گوشه رسول خاتم به چشم ها سرایت کرده و از مجاری دو چشم بر گونه ها جاری می شود، مراتب علاقه و اخلاص و دلبستگی به خاندان وحی و رسالت را می رساند و این عمل اثری مخصوص در ابقای مودّت و ازدیاد محبت دارد.
    گریه ی با آگاهی و معرفت بر امام حسین علیه السلام ، در واقع، اعلام انزجار از قاتلان اوست و این تبرّی از آثار برجسته گریه بر امام حسین علیه السلام است و این گریه و عزاداری ابراز کمال تنفر در برابر تعدی و تجاوز و ستمگری و پایمال نمودن حقوق جامعه و به ناحق تکیه زدن بر مسند حکومت آنان مى باشد.
    ثمرات جلسات عزای سیدالشهدا علیه السلام آنقدر عمیق است که اندیشمند بزرگ فرانسوی«موریس دوکبرى» در تبیین ثمرات و اثرات اقامه عزایی که برخی آن را بی خاصیت و مجنونانه تلقی می کنند می نویسد: «اگر مورخین ما، حقیقت عزای بر “حسین” را مى دانستند و درک مى کردند که عاشورا چه روزى است، این عزاداری را مجنونانه نمی پنداشتند. زیرا پیروان حسین به واسطه عزاداری حسین می دانند که پستی و زیر دستی و استعمار را نباید قبول کنند. زیرا شعار پیشرو و آقای آنان تن به زیر بار ظلم و ستم ندادن است.
    قدرى تعمق و بررسى در مجالس عزادارى امام حسین علیه السلام نشان می دهد که چه نکات دقیق و حیات بخشی در آن مجالس مطرح می شود که حسین علیه السلام برای حفظ شرف و ناموس مردم و بزرگی مقام و مرتبه اسلام، از جان و مال و فرزند گذشت و زیر بار استعمار و ماجراجویی یزید نرفت؛ و به همه می آموزد، ما هم شیوه او را سرمشق قرار داده از زیر دستی استعمار گرایان خلاصی یابیم و مرگ با عزت را بر زندگی با ذلت ترجیح دهیم…»
    کدام اجتماعی است که در عالم چنین اثری را از خود بروز داده باشد؟ کدام حادثه ای است مانند حادثه جانسوز کربلا که از دوره وقوع تاکنون و بعدها بدینسان اثر خود را در جامعه بشریت گذارده، و روز به روز دامنه آن وسیعتر و پیروی و تبعیت از آن بیشتر گردد؟ از این رو باید گفت که در حقیقت مراسم عزاداری حافظ و زنده نگهدارنده نهضت مقدس امام حسین علیه السلام و در نتیجه حافظ اسلام وضامن بقای آن است.
    تشکیل مجالس عزاداری حسین، نه تنها اساس مکتب را حفظ کرده و مى کند بلکه سبب آن گردید که شیعیان با حضور در این مجالس از والاترین تربیت اسلامى برخوردار شده و در جهت حسینی شدن رشد و پرورش یابند.
    طعنه ی عده ی قلیلی روشنفکر نما به گریه شیعیان و محبان در محرم و صفر بر مصیبت غربت و مظلومیت فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و مصیبت دردناک طفل شش ماهه ای است که از عطش به خود می پیچید و به جای آنکه با جرعه ای از آب سیرابش کنند، تیر سه شعبه ای حواله اش کردند و خواهران او را با تازیانه می زدند و حتی گوشواره از گوششان کشیدند و به غارت بردند تا امام حق را تضعیف نموده و اسلام حقیقت خود را از دست بدهد … حقیقتاً تاریخ متحیر است که بر یتیمان نواده پیامبرآخرالزمان حضرت حسین بن علی علیهماالسلام چه گذشت که از کربلا تا شام بر مَرکب های سخت و بی سایبان، گرسنه و تشنه، در سرمای شدید شب ها و گرمای سوزان روزها و در همه حالات نظاره گر سر های بریده پدرانشان بودند، این مصیبت و این بی حرمتی اگر در حق یک فرد معمولی اجرا می شد چقدر جانکاه بود !چه برسد که در حق رسول خدا و اهل بیت حضرت اجرا شده است.
    حقیقتاً چرا دل های سخت و سنگ صفت از این مصائب دردناک آب نمی شود که در مملکتی که شهدایش از پای روضه های همین جلسات و حسینیه ها، مدافع و الگوی جوانان مملکت خود شده اند، و زعمایش حیات اسلام را از برپایی عزاداری های حسینی در محرم و صفر می دانند ،حال عده ای آنرا بی ثمر و بی اثر می خوانند و یاوه گویی و طنز سرایی می کنند.
    مگر در زیارت سیدالشهدا علیه السلام نخوانده اند:… أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاَهَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاهَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ اتَّبَعْتَ الرَّسُولَ وَ تَلَوْتَ الْکِتَابَ حَقَّ تِلاَوَتِهِ وَ دَعَوْتَ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ…۲؛ و از این بالاتر خود آن حضرت تصریح فرمودند: …وَ عَلَى الْإِسْلاَمِ السَّلاَمُ إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الْأُمَّهُ بِرَاعٍ مِثْلِ یَزِید…۳؛ «باید با اسلام خداحافظى کرد آن گاه که امت به سرپرستى همچون یزید گرفتار شود». و این تعبیر به خوبی نشان مى دهد که اصل اسلام در معرض نابودى قرار داشته است و امام حسین علیه السلام با خون خود اسلام را نجات داد و امتی را از تحیر به آن نجات داد.
    در زیارت اربعین مى خوانیم :… وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ وَ حَیْرَهِ الضَّلاَلَه…۴؛ «و خون قلب خود را در راه خدا ارزانى داشت تا بندگانت را از نادانى و سرگردانى گمراهى نجات دهد.»
    مرحوم علامه کاشف الغطاء، در تأثیر عزاداری و احیای مجالس سیدالشهدا علیه السلام در بقای فرهنگ عاشورا و حفظ اهداف قیام حسینی می نویسد:آغاز بیرون آمدن دسته های عزاداری برای سیدالشهدا بیش از هزار سال، در زمان معزّالدوله و رکن الدوله بود، که دسته های عزاداران، در حالی که برای حسین علیه السلام ندبه می کردند و شب، مشعل هایی به دست داشتند بغداد و راه هایش یکباره پر از شیون می شد. اگر بیرون آمدن این دستجات در راه ها نبود، هدف و غرض از یادآوری حسین بن علی علیهما السلام از بین می رفت و ثمره فاسد می شد و راز شهادت حسین بن علی علیهما السلام منتفی می گشت.
    شکوه دسته های عزاداری و جاذبه معنوی آنها، بسیار تأثیر گذار است و موجی از احساسات دامنه دار را در دل توده های علاقه مندان به اهل بیت علیهم السلام برمی انگیزد و نتیجه اش رسوخ بیشتر این معتقدات و عواطف دینی در ذهن ها و دل ها است.پیوند زدن دل و جان و عواطف و احساسات نسل امروز و کودکان و نوجوانان با اهل بیت پیامبر صلّی اللّه علیه وآله و شهدای کربلا نقش بازدارنده آنان را نسبت به مفاسد دارد و «چراغ یاد» و «مشعل عزا»، آنان را در کوره راه های زندگی، به کشتی نجات امت ، یعنی امام حسین علیه السلام و کربلا می رساند.
    آری! «مجالس بزرگداشت سید مظلومان و سرور آزادگان که مجالس غلبه عقل بر جهل و عدل بر ظلم و امانت برخیانت و حکومت اسلامی بر حکومت طاغوت است هر چه با شکوه تر و فشرده تر برپا شود و بیرق های خونین عاشورا به علامت حلول روز انتقام مظلوم از ظالم هر چه بیشتر افراشته شود .»۵
    در خاتمه با اطمینان مى توان گفت که محرم و جریان کربلا که برخی منکر بازدهی و اثراتش هستند، از بزرگترین شعائرالهی است و ثمرات فوق العاده ای برای آن در عوالم مختلف بوده که از درک جاهلان بدور است و به کوری چشم دشمنان قرآن و عترت، این عظمت و شکوه عزاداری تا روز قیامت نیز پا بر جا خواهد بود، چرا که رسول خاتم فرمود: « إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَهٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً»۶
    اللّهم العن اوّل ظالم ظلم حق محمّد و آل محمّد و آخر تابع له علی ذلکَ؛ اللّهم العن العصابه التی جاهدت الحسین و شایعت و بایعت و تابعت علی قتله. اللّهم العنهم جمیعاً.۷

________________

۱٫ بقره، آیه ۱۷۵

۲٫ الکافی، ج ۴، ص ۵۷۴

۳٫ بحارالأنوار، ج ۴۴، ص ۳۲۶

۴٫ تهذیب الأحکام، ج ۶، ص ۱۱۳

۵٫ صحیفه نور،ج ۵ ص ۷۶

۶٫ مستدرک الوسائل ، ج ۱۰ ،ص ۳۱۸

۷ .زیارت پر فیض عاشورا